de Grens

In vroeger tijden was het soms niet altijd duidelijk waar men bij hoorde, door de verschillende veroveringen die de graven en bisschoppen op elkaars grondgebied deden. Misschien wisten de bewoners vaak zelf niet onder wie ze eigenlijk hoorden, want ze hadden vaak alleen maar met lokale overheden te maken. Wat natuurlijk niet aan hun neus voorbij ging, waren de daarmee gepaard gaande vernielingen van gewas en have of de plunderingen en moorden.

Toen alles een beetje in een rustiger vaarwater was gekomen, stonden de grenzen min of meer vast en heel vaak waren dat natuurlijke grenzen. Plekken die een natuurlijke barrière vormden tussen twee gebieden. Dat kon een veengebied zijn. In Kotten en het aangrenzend Woold had men op de grens met Duitsland zo’n veengebied. Later werd dat gebied geëxploiteerd. De boeren gingen er plaggen steken voor de potstal of men gebruikte het als brandstof. Als er maar genoeg is, dan kijkt men in het veen niet op een turfje, maar als het zo wordt, dat men aan beide kanten van de grens bijna op elkaars grondgebied komt, dan ontstaan er grensgeschillen. Tussen Gelre (aan Nederlandse kant) en Münster (aan Duitse kant) werden in het klooster van Burlo onderhandelingen over de geschillen gehouden en men besloot grensstenen te plaatsen. In 1766 werden ze ook daadwerkelijk geplaatst. Ze werden tevens genummerd en van wapens of initialen van de beide gebieden voorzien.

Later, toen de verhoudingen anders kwamen te liggen en wij deel gingen uitmaken van het koninkrijk der Nederlanden en Münster van het koninkrijk Pruisen, moesten de grenzen opnieuw worden vastgesteld. Voor Kotten leverde dat geen veranderingen op. Natuurlijk waren de grenzen er niet voor niets en vooral in tijden van economische ongelijkheid, moesten de grenzen een barrière opwerpen . Het gaf wel aanleiding tot smokkelen, waar we veel over kunnen lezen in de verhalen die Willem Wilterdink daar over heeft geschreven. Vooral in de crisistijd, voor de Tweede Wereldoorlog, waren de verschillen groot en in Duitsland sprak men van het “steinreiche Holland”, waar de mensen “Geld wie Dreck” hadden. Hun eigen geld was wel bedrukt met enorme bedragen, maar zo weinig waard, dat het als toiletpapier nog ongeschikt was, vanwege het afgeven van de inkt

Soms was de grens er wel, maar gingen de mensen van beide kanten als buren met elkaar om. Bizar is dan ook de situatie die ontstaat met het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. Buurjongens uit Kotten en Oeding moeten plotseling in twee verschillende legers dienen, die vijandelijk tegenover elkaar kwamen te staan.

Nederlandse en Duitse Soldaten (buurjongens van elkaar)           Rond 1948, door het prikkeldraad een feestje met buren vieren.

De Kottenaren zijn altijd al veel in contact geweest met de mensen aan de ‘overkant’ uit Oeding. Men ging b.v. naar de “Eunkse karmisse“. Nu de grenzen helemaal open zijn en Kotten geen eigen buurtwinkel meer heeft, zijn er ook veel bewoners die hun kruidenierswaren in Oeding halen.

Grensovergang in de jaren 60

De grensovergang in de jaren 60

De grensovergang in de jaren 60 vanuit Duitsland

Grens in 1964

Grenssoldaten tijdens de eerste wereld oorlog

Richting Oeding

Douane controleert Auto

Douaniers controleren papieren